(29) Als je in Mauritanie kunt rijden, kun je overal rijden!!!

Na een nachtje goed slapen waren we weer fit en uitgerust. Het bivak had geen sanitaire voorzieningen, maar we raken al aardig gewend aan de omstandigheden. Wassen, poetsen, plassen en poepen in de woestijn...het kan allemaal!

Veilig bereikten we de asfaltweg. Daar moesten we de banden van de bus weer oppompen; deze hadden ze gister leeg laten lopen om de bus uit het zand te krijgen. Er waren meerdere compressors in de groep, zodat we na een half uur weer hoog op de wielen stonden. Er volgde een lange rit naar hoofdstad Nouakchott, waar we direct naar het ziekenhuis gingen om spullen af te geven. Er zou een ontvangst voor ons zijn. Zou. Ja. Maar in Afrika gaat veel niet zoals verwacht. Onze komst bleek een verrassing. Niemand wist ervan. Helaas. De contactpersoon van de Rotary aldaar was niet bereikbaar. We kregen wel een flesje water. Spullen zijn in het magazijn gezet. Daarna naar het hotel. Weer een uur terug door de stad. Daar zouden we slapen en eten. Zouden. Ja. De hoteleigenaar had ons niet verwacht. Of morgen of gisteren, dat werd mij niet helemaal duidelijk. Uiteindelijk kwamen we in een ander hotel terecht. Daar kwam toch nog de contactpersoon van de Rotary club langs. Die had ons morgen verwacht. En voor die dag alles geregeld, met zijn club en met het ziekenhuis.  Zei hij.

Enfin, onze kamer in hotel Emira had een warme douche en airco en dat was heel erg lekker!

Rijden door zo'n stad is een ware beleving! Men rijdt over het algemeen rechts, maar daarmee is alles wel zo'n beetje gezegd. Ook rechts van je kan een auto je tegemoet rijden. Of iemand rijdt daar achteruit. Groen licht betekent wel dat je mag rijden, maar rood betekent voor de ander niet dat hij moet stoppen. Let daarbij ook op overstekende geiten en koeien. Ezels houden het tempo op, maar chauffeurs van auto's laten zich daar niet door weerhouden; zij scheuren er gewoon langs, over de weg of wat daarnaast ligt. Het is dus een kwestie van veel toeteren en doordouwen. Hans had het naar zijn zin! Na een lange dag zag ik hem helemaal opleven😀

De volgende dag reden we naar de grens met Senegal. Weer met 12 auto's door de stad. Wij met onze rode bus als laatste. Dat gaat goed. De uitdaging van het rijden buiten de stad zit 'm vooral in de kwaliteit van de weg. Die heeft veel kuilen en gaten, is afgebrokkeld of ontbreekt. Het was een lange rit naar grensovergang Diama. Het laatste stuk heel verrassend door een groen natuurgebied. Natuurlijk weer veel gedoe en lang wachten bij de grens. Heel veel (bedelende) kinderen. En wie duikt daar op? Onze motorrijder Folkert! De hele groep kent hem inmiddels. Hij besloot met ons mee te gaan naar hotel Dior in Saint Louis. 

Hier genieten wij nu van een extra vrije dag. Het bleek dat er een feestdag was waardoor het verkeer erg druk zou zijn dus we vertrekken een dag later naar Lac Rose De rustdag is erg welkom!