(28) Verbazen, maar niet oordelen

Het vliegveld van Hoedspruit is ingesteld op de welvarende bezoekers van de lodges in de omliggende natuurparken. Sfeervol, rustig, comfortabel, goede (dure) koffie en wifi. Er vertrekken vandaag drie vliegtuigen. Wij gaan om 12 uur naar Johannesburg en waren hier veel te vroeg. Maar wachten in deze omstandigheden is geen straf! We beginnen gewoon aan ons volgende stukje.

Bijna 10 weken hebben we erop zitten, van onze reis in 7 delen.

1. 2 weken reizen van Kaapstad naar Durban
2. 4 weken vrijwilligerswerk voor project Let Us Work
3. 2 weken reizen: Drakensbergen, Battlefieds, Swaziland
4. 1 week vrijwilligerswerk in Shewula, Swaziland
5. 1 week reizen in het gebied ten westen van Krugerpark
6. vrijwilligerswerk in Dordrecht. Begint maandag. We zijn benieuwd wat dat ons weer gaat brengen.

Wat zijn de opmerkelijke zaken van de afgelopen weken?

(Op het vliegveld van Johannesburg hadden we nog een heel verhaal geschreven in de 30 minuten airtime die we hadden gekocht. Helaas is dat allemaal niet opgeslagen. Daarom nu, ruim een week later, het -ingekorte- vervolg.)

• Onze mobiele telefoon deed het niet in Swaziland. Vodacom werkt niet; blijkbaar heeft MTN het alleenrecht. Ondanks dat kregen we allemaal af en toe een sms met "welcome in Vietnam!".
• In Shewula kregen we 's ochtend om 8 uur en 's avonds om een uur of 7 een lekkkere maaltijd die werd bereid door drie dames. In de tussentijd, terwijl wij de kozijnen van de huisjes aan het schilderen waren, deden zij....... niets.
• Rudolf had vantevoren met N. afgesproken dat de kleur van de kozijnen bruin zou worden. Hij had alle materialen gekocht en meegenomen. N. bleek niet aanwezig toen we kwamen. Toen we met schuren en gronden bezig waren,  vond L. dat de kozijnen groen moesten worden. "Maar de andere huisjes, die vorig jaar geverfd zijn, zijn ook bruin...." "Nee, die waren oorspronkelijk ook bruin, deze niet."  Oke, het gaat om wat zij willen..... Rudolf reed 70 km en kwam terug met groene verf. We verfden het eerste huisje groen. Toen kwam D. vragen waarom we het groen maakten; bruin was toch veel mooier bij de stenen!? Wij verfden het tweede huisje bruin. Daarna kwam N. alsnog in het camp en vond bij nader inzien groen het mooiste! Zo moesten alle huisjes worden! Helaas.... onze verf  en onze tijd waren op.
• Onze mede-vrijwilliger Wouter (58) bleek erg gewild; hij heeft deze week drie huwelijksaanzoeken gehad, van jonge vrouwen!
• Mooie gewoonte: als een familie bier (maisbier) heeft gemaakt, gaat de vlag -een plastic zak- in top en dan is iedereen welkom om te komen drinken.
• Over onszelf: we beginnen aardig te wennen aan Zuid-Afrika. Voelen ons meer en meer op ons gemak. Kijken niet meer vreemd op van bepaalde straatbeelden. (Zo weten we inmiddels wel dat een vrouw zware lasten zoals een grote zak meel op haar hoofd kan dragen. Ook als haar man er naast loopt, trouwens. We kijken er nog wel van op als het om 4 meter lange boomtakken gaat!)
• We blijken best flexibel te zijn; hebben inmiddels al op heel wat verschillende adressen verbleven en we hebben het altijd naar ons zin. Ook lukt het ons om met heel veel verschillende mensen aan de praat te raken en dat is altijd leuk! (Al moet ik Hans af en toe wat terugfluiten. Rijdend op het platteland kun je iedereen groeten, maar in de stad..... En als we ergens lopen, heeft hij de neiging bij iedereen zijn Zulu, Swati of Xhosa begroetingsritueel te oefenen. Het duurt best lang als hij alle langslopende mensen groet en vraagt hoe het met hen gaat...)