2. Mosselbaai

Onderweg naar Mosselbaai stopten we in Swellendam. In het centrum was het druk. Veel (zwarte) mensen waren bij de winkels en kramen blijkbaar de zaterdagse boodschappen aan het doen. We reden door, sloegen rechtsaf en nog een keer rechtsaf en bevonden ons in een heel andere wereld. Lommerrijke straten, mooie huizen met tuinen, een zaterdagse markt waar oudere (witte) dames hun zelfgemaakte handwerken, ingemaakte vruchten, jams, stekjes etc. verkochten.

Het Drostdy museum bleek een heel complex van gebouwen. Net als vele andere musea in de wereld draait ook dit op vrijwilligers. De dames die niet op de markt waren, legden ons graag e.e.a. uit. Zo liet Nicolien ons een mok uit de 19de eeuw zien die speciaal gemaakt was voor mannen met een snor; zodat de restjes niet in die snorharen blijven zitten! En Magda leerde Hans hoe hij in het Afrikaans moet zeggen dat hij van mij houdt: 'Ek is baaie lief vir jou'. 'Ik hou van jou' is namelijk niet genoeg, dat heeft meer de betekenis van 'I like you'. En hij moet mij vaak een 'drukkie' geven. 😟??? Een knuffel.😄

In het centrum van Mosselbaai hadden we via Airbnb een klein huisje gehuurd met een mooie veranda en een prachtig uitzicht. Zondag wandelend de omgeving verkend. Het was erg mistig en vochtig. In de middag brak de zon door en besloten we naar het strand te gaan. We namen een verkeerde afslag waardoor we in een township terecht kwamen. Hoe hoger je de berg  op komt, des te armoediger het wordt. We keerden om en kwamen uiteindelijk terecht in een moderne wijk vol met appartementengebouwen en villa's. Kilometers schitterende, brede, schone zandstranden. Nette gebouwtjes (met vier! medewerkers) met toiletten en verkleedruimtes. Maar: bijna geen mensen. We zagen ze niet op de terrassen van de huizen en niet op het strand. Wonderlijk! Een groepje vissers was er wel. In korte tijd werden er drie haaien gevangen. De manier waarop ze visten haalden we nog niet eerder gezien: met een drone die de lijn met aas meenam en zo'n 150 meter verder in zee ' uitwierp'.