(29) Dordrecht

Dat was me het weekje wel!

Na een nacht in een B & B in East London te hebben doorgebracht, vertrokken we zondag naar Dordrecht voor ons derde vrijwilligersproject.

Omdat we nog niet zo veel slangen hebben gezien, maakten we een tussenstop bij het Python Park. Een veilige manier om de slangen te bewonderen die je in het wild niet wilt tegenkomen. Hans' dierenliefde wordt almaar groter: eerst zoent hij een nijlpaard, nu knuffelt hij een python! Ben benieuwd wat hierna komt.....

Tot Queenstown volgden we 'the friendly N6'. Daarna 75 km over de N56 naar Dordrecht. Door de Karoo. Bijzonder landschap: zo weids en uitgestrekt. Bergen, heuvels en plateaus wisselen elkaar af. Soms wat huisjes verspreid over de heuvels, een enkele boerderij, maar ook heel veel grasland, rotsen, 'niets'. Hopelijk geven de foto's een goed beeld.

Dordrecht is een plaats met een klein overzichtelijk centrum en een grotere township (Sinako) die ook weer uit verschillende wijken bestaat. Met twee andere plaatsen maakt Dordrecht deel uit van de municipality Emalahleni. De 'hoofdstad' daarvan is Lady Frere, wat op zo'n 80 km afstand ligt.

Van de Stichting Dordrecht-Dordrecht hadden wij de opdracht meegekregen om uit te zoeken hoe Dordtse ondernemers uit Nederland steun zouden kunnen bieden aan (startende) ondernemers in Dordrecht Zuid-Afrika. Daarnaast was ons gevraagd te kijken hoe het met een aantal lopende projecten ging.

De secretaris van de Stichting had aan zijn contactpersoon,  die werkt bij de lokake gemeente, gevraagd ons met een aantal mensen in contact te brengen. Hij had echter ook een schema met vragen gemaild, wat door mr. L. omgezet was in een programma met meerdere meetings met ambtenaren van verschillende adfelingen van zowel de lokale municipaliteit, het Chris Hani district (de laag daarboven) en Emahlaleni. Hierdoor maakten wij kennis met de Afrikaanse manier van vergaderen, een boeiend schouwspel!

Maandag om 10 uur zou de eerste vergadering zijn. Om ons bij te praten over een bepaald project. Zondagavond spraken we af dat wij al om 9 uur zouden komen, zodat wij goed geinformeerd konden worden. In die eerste bijeenkomst, inderdaad om 9 uur, kregen we ook een programma van de week. We waren onder de indruk: zoveel voorbereiding! Dat hadden we nog niet eerder meegemaakt. We waren ook op tijd klaar voor de meeting van 10 uur, waar meerdere mensen zouden aanschuiven. Maar ........  dat liep toch anders. Verschillende mensen kwamen binnen vanaf ong. 10.15 uur. Maar gingen dan ook weer weg. Sommigen zaten rustig te wachten. Anderen waren met hun i-phone bezig. Wordt iemand gebeld, dan neemt hij ook op. Soms onder tafel duikend, soms de kamer verlatend. De deur klemt en knalt. Dit ging ook zo door toen de vergadering begon om 11.30 uur. De volgende meeting was echter gepland om 12 uur. Hiervoor waren brickmakers uutgenodigd. Om een uur of 1 begon een discussie over het doel van die meeting. Mr  L zei dat het in het programma van de Nederlandse delegatie zat. Maar wij wisten niet wat we daarmee moesten. Dinsdag was een site visit gepland en dat leek ons een betere manier om in gesprek te raken dan een vergadering met 15 ambtenaren en 20 brickmakers (die lang niet allemaal Engels praten). Uiteindelijk heeft iemand de brickmakers geinformeerd over het komende housing project.    De site visit op dinsdag lukte niet omdat er andere dingen tussendoor kwamen. En zo ging het de hele week. Afspraken werden vervroegd, verlaat, verschoven of gingen niet door. Andere werden ingevoegd, soms op het tijdstip van een andere afspraak.  Eigenlijk wisten we altijd een ding zeker: zoals het gepland was, zou het niet  gaan!

Dankzij deze manier van werken vonden wij de ruimte om ook zelf op pad te gaan. We zijn langs gegaan bij mensen van diverse projecten, op eigen initiatief of omdat we waren uitgenodigd. Vaak ook werden we op straat aangesproken of stapten zelf op iemand af. Het leverde leuke gesprekken op en mooie foto's. Energie kregen we vooral van de jonge mensen die bezig waren met drama, dans en zang, de ondernemers van het internet cafe (helaas momenteel zonder internet), en de drie personen die zelf in de township een day care and art centre voor gehandicapten waren begonnen!

Het is te veel om een uitgebreid verslag hiervan te doen op deze site. (Wel schrijven we een toelichting bij de foto's hieronder.) Voor de Stichting Dordrecht-Dordrecht gaan we nog een rapport en een mondelinge presentatie maken. Misschien kunnen andere geinteresseerde Dordtenaren hier ook naar toe komen. Wij hebben in onze zusterstad veel goede initiatieven gezien en zijn ervan overtuigd dat ondersteuning uit Nederland veel voor de mensen kan betekenen. Op welke manier? Dat is niet zo makkelijk te beantwoorden. Maar alle aandacht helpt!